Produkcja żywicy zazwyczaj zaczyna zachodzić jako reakcja na atak insektów lub inne rany, na przykład spowodowane przez złamanie gałęzi. Drzewa produkują żywicę, żeby takie rany zasklepić. Jeśli żywicy jest dużo, małe organizmy i obiekty mogą w niej uwięznąć, co prowadzi do powstania inkluzji.

Żywice różnią się składem, zapachem i kolorami. Najsłynniejsze są kadzidła z drzew Boswellia i mirty z drzew Commiphora.

Najstarsze znane żywice kopalne mają ponad 320 milionów lat i wcale nie przypominają znanych żywic albo bursztynu. Mają formę mikroskopijnych włókien, jak włosy.

Bursztyn niekoniecznie musi być kopalną żywicą sosen, może pochodzić również od innych drzew iglastych, a nawet niektórych tropikalnych drzew liściastych.

Na świecie są setki złóż bursztynu, ale jedynie około dwudziestu ma złoża wystarczająco duże. aby można było wydobywać z nich bursztyn. Złoża te znacznie różnią się wiekiem. Większość złóż bursztynu na świecie nie ma więcej niż 65 milionów lat.

Najstarsze bursztyny na świecie, zawierające insekty i inne większe organizmy, pochodzą z Libanu, i mają 120-130 milionów lat. Kolekcje tych bursztynów można znaleźć w Muzeum Historii Naturalnej w Stuttgarcie albo w Amerykańskim Muzeum Historii Naturalnej.

Największa bryła bursztynu na świecie pochodzi z Miocenu. Została ona znaleziona w 1991 roku w Malezji. Jej waga to prawie 70 kilogramów! Bursztyn ten znajduje się w kolekcji Muzeum Historii Naturalnej w Stuttgarcie.

Największy kawałek przezroczystego bursztynu waży około 15 kilogramów. Pochodzi z Birmy, gdzie znaleziono go w 1860 roku. Jest częścią kolekcji Muzeum Historii Naturalnej w Londynie.